Ελαστικότητα: Πότε επιλέγω στατικές και πότε δυναμικές διατάσεις;
Η κακή ελαστικότητα μπορεί να επηρεάσει την ισορροπία και τη στάση σας. Μπορεί ακόμη και να σας κάνει πιο επιρρεπή σε χρόνιο πόνο.
Αναφέρεται πως, ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει την επίδραση μιας απλής στατικής, βαλλιστικής ή ιδιοδεκτικής άσκησης τεντώματος νευρομυϊκής διευκόλυνσης (PNF) στις διάφορες παραμέτρους του μυϊκού τένοντα του κάτω σκέλους και να εντοπίσει πιθανές διαφορές στις επιδράσεις μεταξύ των μεθόδων.
Συγκεκριμένα επισημαίνεται πως, οι εθελοντές χωρίστηκαν τυχαία να κάνουν στατικές, βαλλιστικές και PNF και μια ομάδα ελέγχου. Τονίζεται πως, πριν και μετά την διάταση 4 × 30 δευτ., Προσδιορίστηκε το μέγιστο εύρος κίνησης της ραχιαίας κάμψης (RoM) με το αντίστοιχο μήκος των σωματιδίων και τη γωνία του gastrocnemius medialis.
Αναφέρεται πως, η παθητική αντίσταση ροπής (PRT) και η μέγιστη συστολή (MVC) μετρήθηκαν με δυναμόμετρο, ενώ παράλληλα, η παρατήρηση της μετατόπισης του μυϊκού τένοντα (MTJ) με υπερηχογράφημα επέτρεψε να προσδιοριστούν οι αλλαγές μήκους στον τένοντα και τους μύες, αντίστοιχα, και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η ακαμψία.
Επισημαίνεται πως, αν και η RoM αυξήθηκε (στατική: + 4,3%, βαλλιστική: + 4,5%, PNF: + 3,5%), PRT (στατική: −11,4%, βαλλιστική: −11,5%, PNF: −13,7%), μυϊκή δυσκαμψία (στατική : −13,1%, βαλλιστική: −20,3%, PNF: −20,2%) και μυϊκή ακαμψία τένοντα (στατική: −11,3%, βαλλιστική: −10,5%, PNF: −13,7%) μειώθηκε σημαντικά σε όλες τις ομάδες.
Τέλος αναφέρεται πως, η πολυπαραγοντική ανάλυση δεν έδειξε κλινικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων. Η αύξηση της RoM και η μείωση της PRT και της δυσκαμψίας των μυών-τενόντων θα μπορούσε να εξηγηθεί από έναν πιο συμμορφούμενο μυϊκό ιστό μετά από μία μόνο στατική, βαλλιστική ή PNF άσκηση.
Συγκεκριμένα επισημαίνεται πως, οι εθελοντές χωρίστηκαν τυχαία να κάνουν στατικές, βαλλιστικές και PNF και μια ομάδα ελέγχου. Τονίζεται πως, πριν και μετά την διάταση 4 × 30 δευτ., Προσδιορίστηκε το μέγιστο εύρος κίνησης της ραχιαίας κάμψης (RoM) με το αντίστοιχο μήκος των σωματιδίων και τη γωνία του gastrocnemius medialis.
Αναφέρεται πως, η παθητική αντίσταση ροπής (PRT) και η μέγιστη συστολή (MVC) μετρήθηκαν με δυναμόμετρο, ενώ παράλληλα, η παρατήρηση της μετατόπισης του μυϊκού τένοντα (MTJ) με υπερηχογράφημα επέτρεψε να προσδιοριστούν οι αλλαγές μήκους στον τένοντα και τους μύες, αντίστοιχα, και ως εκ τούτου να υπολογιστεί η ακαμψία.
Επισημαίνεται πως, αν και η RoM αυξήθηκε (στατική: + 4,3%, βαλλιστική: + 4,5%, PNF: + 3,5%), PRT (στατική: −11,4%, βαλλιστική: −11,5%, PNF: −13,7%), μυϊκή δυσκαμψία (στατική : −13,1%, βαλλιστική: −20,3%, PNF: −20,2%) και μυϊκή ακαμψία τένοντα (στατική: −11,3%, βαλλιστική: −10,5%, PNF: −13,7%) μειώθηκε σημαντικά σε όλες τις ομάδες.
Τέλος αναφέρεται πως, η πολυπαραγοντική ανάλυση δεν έδειξε κλινικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων. Η αύξηση της RoM και η μείωση της PRT και της δυσκαμψίας των μυών-τενόντων θα μπορούσε να εξηγηθεί από έναν πιο συμμορφούμενο μυϊκό ιστό μετά από μία μόνο στατική, βαλλιστική ή PNF άσκηση.
Πηγή: Konrad, A., Stafilidis, S., & Tilp, M. (2017). Effects of acute static, ballistic, and PNF stretching exercise on the muscle and tendon tissue properties. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 27(10), 1070–1080. https://doi.org/10.1111/sms.12725
Κείμενο: Ρηγάτος Σπύρος, BSc Nursing, RN, CPT, MSc candidate "Rehabilitation Sciences"
#inmedhealth
►Βρείτε μας στο Linkedin: shorturl.at/isY08
►Επικοινωνήστε μαζί μας στο inmedhealth.blogspot.gr@gmail.com
Βρείτε μας στο Youtube!
*Οι απόψεις των εθελοντών αρθρογράφων είναι απολύτως προσωπικές και δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη του ιδιοκτήτη.
0 Σχόλια