Διάγνωση και ταξινόμηση του Διαβήτη!
Ακολουθεί σύντομη παρουσίαση μελέτης για την διάγνωση και την αναλυτική επεξήγηση του Διαβήτη!
Αρχικά αναφέρεται πως, ο διαβήτης είναι μια ομάδα μεταβολικών ασθενειών που χαρακτηρίζονται από υπεργλυκαιμία που οφείλεται σε πρόβλημα κατά την έκκριση ινσουλίνης, στη δράση της ινσουλίνης ή και στα δύο, ενώ παράλληλα, η χρόνια υπεργλυκαιμία του διαβήτη σχετίζεται με μακροχρόνια βλάβη, δυσλειτουργία οργάνων, ειδικά των ματιών, των νεφρών, των νεύρων, της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων.
Έπειτα τονίζεται πως, αρκετές παθογόνες διαδικασίες εμπλέκονται στην ανάπτυξη του διαβήτη και συγκεκριμένα αυτές κυμαίνονται από αυτοάνοση καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος με επακόλουθη ανεπάρκεια ινσουλίνης έως ανωμαλίες που οδηγούν σε αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης.
Παράλληλα επισημαίνεται πως, η βάση των ανωμαλιών στον μεταβολισμό των υδατανθράκων, του λίπους και των πρωτεϊνών στον διαβήτη είναι η ανεπαρκής δράση της ινσουλίνης στους ιστούς, ενώ παράλληλα, η ανεπαρκής δράση της ινσουλίνης προκύπτει από ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης και / ή μειωμένη απόκριση ιστού στην ινσουλίνη σε ένα ή περισσότερα σημεία στις πολύπλοκες οδούς της ορμονικής δράσης. Συγκεκριμένα αναφέρεται πως, η εξασθένιση της έκκρισης ινσουλίνης και τα ελαττώματα στη δράση της ινσουλίνης συνυπάρχουν συχνά στον ίδιο ασθενή και συχνά δεν είναι σαφές ποια ανωμαλία, εάν είναι μόνη της, είναι η κύρια αιτία της υπεργλυκαιμίας.
Αναφορά γίνεται στο γεγονός πως, τα συμπτώματα της έντονης υπεργλυκαιμίας περιλαμβάνουν πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους, μερικές φορές με πολυφαγία και θολή όραση. Παράλληλα, η εξασθένηση της ανάπτυξης και η ευαισθησία σε ορισμένες λοιμώξεις μπορεί επίσης να συνοδεύει τη χρόνια υπεργλυκαιμία, ενώ παράλληλα, οι οξείες, απειλητικές για τη ζωή συνέπειες του ανεξέλεγκτου διαβήτη είναι η υπεργλυκαιμία με κετοξέωση ή το μη κετοτικό υπεροσφαιρικό σύνδρομο.
Τονίζεται πως, οι μακροχρόνιες επιπλοκές του διαβήτη περιλαμβάνουν αμφιβληστροειδοπάθεια με πιθανή απώλεια όρασης, νεφροπάθεια που οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια, περιφερική νευροπάθεια με κίνδυνο έλκους ποδιών, ακρωτηριασμών και αρθρώσεων Charcot και αυτόνομη νευροπάθεια που προκαλεί γαστρεντερικά, ουρογεννητικά και καρδιαγγειακά συμπτώματα και σεξουαλική δυσλειτουργία, ενώ παράλληλα, Οι ασθενείς με διαβήτη έχουν αυξημένη συχνότητα αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής, περιφερικής αρτηριακής και εγκεφαλοαγγειακής νόσου. Η υπέρταση και οι ανωμαλίες του μεταβολισμού των λιποπρωτεϊνών βρίσκονται συχνά σε άτομα με διαβήτη.
Τέλος, αναφέρεται πως, η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων διαβήτη εμπίπτουν σε δύο ευρείες αιτιολογικές παθολογικές κατηγορίες που αναλύονται στην μελέτη.
Πηγή: American Diabetes Association (2013). Diagnosis and classification of diabetes mellitus. Diabetes care, 36 Suppl 1(Suppl 1), S67–S74. https://doi.org/10.2337/dc13-S067
Κείμενο: Ρηγάτος Σπύρος, Σύμβουλος Υγείας
Αρχικά αναφέρεται πως, ο διαβήτης είναι μια ομάδα μεταβολικών ασθενειών που χαρακτηρίζονται από υπεργλυκαιμία που οφείλεται σε πρόβλημα κατά την έκκριση ινσουλίνης, στη δράση της ινσουλίνης ή και στα δύο, ενώ παράλληλα, η χρόνια υπεργλυκαιμία του διαβήτη σχετίζεται με μακροχρόνια βλάβη, δυσλειτουργία οργάνων, ειδικά των ματιών, των νεφρών, των νεύρων, της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων.
Έπειτα τονίζεται πως, αρκετές παθογόνες διαδικασίες εμπλέκονται στην ανάπτυξη του διαβήτη και συγκεκριμένα αυτές κυμαίνονται από αυτοάνοση καταστροφή των β-κυττάρων του παγκρέατος με επακόλουθη ανεπάρκεια ινσουλίνης έως ανωμαλίες που οδηγούν σε αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης.
Παράλληλα επισημαίνεται πως, η βάση των ανωμαλιών στον μεταβολισμό των υδατανθράκων, του λίπους και των πρωτεϊνών στον διαβήτη είναι η ανεπαρκής δράση της ινσουλίνης στους ιστούς, ενώ παράλληλα, η ανεπαρκής δράση της ινσουλίνης προκύπτει από ανεπαρκή έκκριση ινσουλίνης και / ή μειωμένη απόκριση ιστού στην ινσουλίνη σε ένα ή περισσότερα σημεία στις πολύπλοκες οδούς της ορμονικής δράσης. Συγκεκριμένα αναφέρεται πως, η εξασθένιση της έκκρισης ινσουλίνης και τα ελαττώματα στη δράση της ινσουλίνης συνυπάρχουν συχνά στον ίδιο ασθενή και συχνά δεν είναι σαφές ποια ανωμαλία, εάν είναι μόνη της, είναι η κύρια αιτία της υπεργλυκαιμίας.
Αναφορά γίνεται στο γεγονός πως, τα συμπτώματα της έντονης υπεργλυκαιμίας περιλαμβάνουν πολυουρία, πολυδιψία, απώλεια βάρους, μερικές φορές με πολυφαγία και θολή όραση. Παράλληλα, η εξασθένηση της ανάπτυξης και η ευαισθησία σε ορισμένες λοιμώξεις μπορεί επίσης να συνοδεύει τη χρόνια υπεργλυκαιμία, ενώ παράλληλα, οι οξείες, απειλητικές για τη ζωή συνέπειες του ανεξέλεγκτου διαβήτη είναι η υπεργλυκαιμία με κετοξέωση ή το μη κετοτικό υπεροσφαιρικό σύνδρομο.
Τονίζεται πως, οι μακροχρόνιες επιπλοκές του διαβήτη περιλαμβάνουν αμφιβληστροειδοπάθεια με πιθανή απώλεια όρασης, νεφροπάθεια που οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια, περιφερική νευροπάθεια με κίνδυνο έλκους ποδιών, ακρωτηριασμών και αρθρώσεων Charcot και αυτόνομη νευροπάθεια που προκαλεί γαστρεντερικά, ουρογεννητικά και καρδιαγγειακά συμπτώματα και σεξουαλική δυσλειτουργία, ενώ παράλληλα, Οι ασθενείς με διαβήτη έχουν αυξημένη συχνότητα αθηροσκληρωτικής καρδιαγγειακής, περιφερικής αρτηριακής και εγκεφαλοαγγειακής νόσου. Η υπέρταση και οι ανωμαλίες του μεταβολισμού των λιποπρωτεϊνών βρίσκονται συχνά σε άτομα με διαβήτη.
Τέλος, αναφέρεται πως, η συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων διαβήτη εμπίπτουν σε δύο ευρείες αιτιολογικές παθολογικές κατηγορίες που αναλύονται στην μελέτη.
Πηγή: American Diabetes Association (2013). Diagnosis and classification of diabetes mellitus. Diabetes care, 36 Suppl 1(Suppl 1), S67–S74. https://doi.org/10.2337/dc13-S067
Κείμενο: Ρηγάτος Σπύρος, Σύμβουλος Υγείας
#inmedhealth
►Βρείτε μας στο Linkedin: shorturl.at/isY08
►Επικοινωνήστε μαζί μας στο inmedhealth.blogspot.gr@gmail.com
Βρείτε μας στο Youtube!
*Οι απόψεις των εθελοντών αρθρογράφων είναι απολύτως προσωπικές και δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη του ιδιοκτήτη.
0 Σχόλια