Οδηγός ψυχολογικής επιβίωσης για την καραντίνα no.2:
Υπό την σκιά του ιού SARS-CoV-2 πολλές χώρες, ανάμεσα στις οποίες και η δική μας, καλούνται να πάρουν μέτρα που παγώνουν την ζωή όπως την ξέρουμε. Η καραντίνα στην οποία έχουμε υποβληθεί φέρνει μαζί της αλλαγές στην καθημερινότητα, στις δραστηριότητες και στη κοινωνική ζωή. Ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους και τις ευπαθείς ομάδες, για τους οποίους η απομόνωση είναι μονόδρομος, οι ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας μοιάζουν πιο βαριές.
Έτσι παρόλο που οι επιστήμονες σε συνθήκες πανδημίας επικεντρώνονται στην αντιμετώπιση των σωματικών συμπτωμάτων, σε αυτή τη περίπτωση κρίνουν ως επιβεβλημένη την λήψη μέτρων προκειμένου να διαχειριστούμε τα έντονα και αρνητικά συναισθήματα που φέρνει μαζί του ο ιός.
Ποια είναι τα κυρίαρχα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουμε στη καραντίνα:
Είναι σύνηθες να υπάρχει φόβος τόσο για τον εαυτό όσο και για τα αγαπημένα πρόσωπα, σχετικά με την εκδήλωση ασθένειας αλλά και την μετάδοσή της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του ιού SARS-CoV-2 εξαιτίας της βαρύτητας που περιβάλει την συμπτωματολογία του η ανησυχία είναι ακόμα μεγαλύτερη. Ακόμη, η αβεβαιότητα που υπάρχει για τα οικονομικά και επαγγελματικά θέματα συνεισφέρει στην ένταση των παραπάνω.
Η θλίψη που απορρέει από την διακοπή όλων των δραστηριοτήτων αλλά και τη μειωμένη επαφή μπορεί να μειώσει τη διάθεση αλλά και να αυξήσει την ανία εφόσον έχουν παύσει δράσεις που μας έδιναν νόημα. Εξίσου έντονος είναι και ο θυμός που πηγάζει από την αίσθηση περιορισμού της προσωπικής ελευθερίας. Μάλιστα, είναι φυσικό ο συσσωρευμένος εκνευρισμός να στραφεί τόσο προς άτομα που θεωρούμε ότι μας εκθέτουν σε κίνδυνο αλλά και προς τις ιατρικές υπηρεσίες που εισηγήθηκαν το μέτρο της καραντίνας. Τέλος, στη δυσάρεστη περίπτωση που κάποιος νοσήσει από τον ιό, είναι πολύ πιθανό να νιώσει στιγματισμένος, τόσο αυτός όσο και η οικογένεια του καθώς διαφοροποιείται από την υπόλοιπη κοινωνική ομάδα.
Φυσικά, η αντίδραση του κάθε ατόμου επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες, όπως η προσωπικότητα, το περιβάλλον του (οικογένεια, φίλοι, εργασιακός χώρος) και η κοινότητα μέσα στην οποία ζει.
Τρόποι προφύλαξης της ψυχικής υγείας:
Αρχικά επικεντρωνόμαστε σε πηγές έγκυρης πληροφόρησης. Η υπερβολική έκθεση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να αποτελέσει και αιτία παραπληροφόρησης πολλές φορές. Ο καταιγισμός από πληροφορίες αυξάνει τα επίπεδα άγχους και ανησυχίας.
Προσπαθούμε να διατηρούμε την επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους. Είναι ανακουφιστικό το να μπορούμε να μοιραζόμαστε τους φόβους και τις ανησυχίες μας με φίλους και οικογένεια. Η δημιουργία υποστηρικτικού δικτύου λειτουργεί προστατευτικά για την ψυχική υγεία.
Εντάσσουμε την φυσική άσκηση στο πρόγραμμα μας. Η ισορροπημένη διατροφή, η ξεκούραση, ο επαρκής ύπνος και η σωματική άσκηση συμβάλλουν στην καλύτερη ρύθμιση του συναισθήματος.
Βελτίωση της διαχείρισης του στρές και της ψυχικής δυσφορίας. Η ψυχοεκπαίδευση είναι ένας τρόπος που βοηθάει στην αναγνώριση και αποδοχή των συναισθημάτων και εν συνεχεία στην ομαλοποίηση των αντιδράσεων . Ο κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να βιώσει τα αρνητικά συναισθήματα για να μπορέσει να εστιάσει στις δυνάμεις που διαθέτει για να ανταπεξέλθει. Συγκεκριμένες στρατηγικές μείωσης της δυσφορίας, όπως διαφραγματική αναπνοή, η χαλάρωση μέσα από κείμενα με αναλυτικές οδηγίες ή / και οπτικοακουστικό υλικό στο Διαδίκτυο μπορεί να συμβάλει.
Ένταξη της οργάνωσης και του προγραμματισμού στη καθημερινότητα μας. Η δημιουργία ρουτίνας στην οποία θα εμπεριέχονται ευχάριστες δραστηριότητες που μας διασκεδάζουν μπορεί να μας βοηθήσει να περάσουμε ανώδυνα αυτό το διάστημα εγκλεισμού.
Χρήσιμο είναι ο καθένας μας να ετοιμάσει ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης για να είναι προετοιμασμένος σε περίπτωση που κάποιος από την οικογένεια νοσήσει από την πανδημία.
Φυσικά σε περίπτωση που η ανησυχία δεν υποχωρεί, είναι σημαντικό να επικοινωνήσουμε με τους αρμόδιους φορείς ψυχικής υγείας.
«Μείνετε θετικοί, μείνετε δυνατοί, μείνετε υγιείς»!
Κείμενο: Διαμαντοπούλου Δανάη, Ψυχολόγος MSc
0 Σχόλια