Το παιχνίδι στη ζωή του παιδιού | InMedHealth

 
Το παιχνίδι στη ζωή του παιδιού

Το παιχνίδι αποτελεί μια βασική δραστηριότητα στη ζωή των παιδιού, απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξη του εγκεφάλου του, αλλά και γενικά για τη γνωστική, συναισθηματική, βιολογική και κοινωνική ανάπτυξή του. Μάλιστα αναγνωρίζεται ως βασικό δικαίωμα του κάθε παιδιού, σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. 

Το παιχνίδι θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια δραστηριότητα στην οποία το παιδί εμπλέκεται εμπρόθετα και έχει τον έλεγχο του τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια του. Μέσω του παιχνιδιού μαθαίνει να χρησιμοποιεί τη δημιουργικότητά του και να αναπτύσσει τη φαντασία του. Ακόμη το παιχνίδι γίνεται το μέσο για την εξερεύνηση και την αλληλεπίδραση με το περιβάλλον γύρω του και μέσα από αυτό αναπτύσσει νέες δεξιότητες που θα ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση και την ανθεκτικότητα του για την αντιμετώπιση μελλοντικών προκλήσεων.

Ιδιαίτερα στο μη δομημένο παιχνίδι το παιδί μαθαίνει να δουλεύει σε ομάδα, να μοιράζεται αλλά και διαχειρίζεται συγκρούσεις που προκύπτουν. Αποκτά δεξιότητες διαπραγμάτευσης και λήψης αποφάσεων. Κυρίως όμως μαθαίνει για τα δικά του ενδιαφέρονται και λειτουργεί με τον δικό του τρόπο. Αντίστοιχα στα παιχνίδια που ελέγχονται από τους ενήλικες, το παιδί μπορεί να δοκιμάσει και να ασκήσει συμβολικά ενήλικους ρόλους και κανόνες. 

Αυτό το είδος παιχνιδιού αποτελεί μία δίοδο μέσω της οποίας οι γονείς προσεγγίζουν περισσότερο το παιδί τους και καλλιεργούν βαθύτερες σχέσεις με αυτό, καθώς το παιδί νιώθει ότι έχει την προσοχή τους στον δικό του κόσμο. Ακόμα και τα λιγότερο ομιλητικά παιδιά ή τα πιο συνεσταλμένα αξιοποιούν το παιχνίδι ως μέσο για να εκφράσουν τις απόψεις, τις εμπειρίες ακόμα και τις απογοητεύσεις τους.

Το κεφάλαιο των ηλεκτρονικών παιχνιδιών:

Τα παιδιά σήμερα περνούν όλο και μεγαλύτερο χρόνο μπροστά στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή, τόσο εξαιτίας της τηλεκπαίδευσης που έχει μπει στη ζωή τους,  αλλά και εξαιτίας των παιχνιδιών που παίζουν. Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι μια κατηγορία παιχνιδιών ιδιαίτερα ελκυστικά καθώς έχουν  έντονα χρώματα,  κίνηση,  δράση και πολλές φορές αποτελούν το μέσο για την εκτόνωση  της ένταση των παιδιών. Με τη σωστή τους χρήση, έχουν θετικές επιδράσεις στον ψυχισμό  του παιδιού, όπως στην ανάπτυξη δεξιοτήτων και γενικών γνώσεων  και στην εξοικείωση με την τεχνολογία στην καθημερινή ζωή. Ωστόσο, η αλόγιστη χρήση τους δημιουργεί ανησυχίες για τις ενδεχόμενες αρνητικές επιπτώσεις στον ψυχισμό των παιδιών.

Η εικονική πραγματικότητα, συχνά μεγάλης βίας, που προσφέρουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δύναται να ελκύει τα παιδιά που αφιερώνουν πολλές ώρες βιώνοντας την ως πραγματική. Η εικόνα παιδιών απορροφημένων που δεν επικοινωνούν με το περιβάλλον είναι ενδεικτική μιας σχέσης εξάρτησης που αναπτύσσεται. Συχνά τα παιδιά αυτά, δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από τη φαντασία και στεναχωριούνται δυσανάλογα επειδή κάποιες φορές χάνουν. 

Επιπλέον, αυτή η άλλη πραγματικότητα αμβλύνει τη συναισθηματική τους ικανότητα για επαφή και κατανόηση της ψυχικής κατάστασης στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Ταυτόχρονα η υπέρμετρη χρήση του υπολογιστή δεν αφήνει περιθώριο στα παιδιά για την ανάπτυξη της δικής  τους φαντασίας, αλλά τα εγκλωβίζει στην εικονική πραγματικότητα. Πολλά παιδιά επιθυμούν να περνούν τόσο πολύ χρόνο σε αυτό το είδος παιχνιδιού που παραμελούν άλλες σχολικές ή κοινωνικές υποχρεώσεις. Τέλος η πιο ανησυχητική επίπτωση που παρατηρείται από την υπέρμετρη χρήση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών είναι τα συμπτώματα άγχους, κατάθλιψης, επιθετικότητας που παρατηρούνται στη συμπεριφορά των παιδιών

Η εναλλακτική των επιτραπέζιων παιχνιδιών:

Τα επιτραπέζια παιχνίδια συνδυάζουν την ψυχαγωγία με τη μάθηση, τα οφέλη τους όμως δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά. Πιο συγκεκριμένα:

1. Ενισχύουν την ικανότητα συγκέντρωσης καθώς το παιδί μαθαίνει να παίζει χωρίς περισπασμούς και να εστιάζει σε ένα έργο τη φορά.

2. Διδάσκουν την αξία της ομαδικότητας καθώς το παιδί θα πρέπει να συνεργαστεί με άτομα διαφορετικής ηλικίας προκειμένου να καταφέρει να φέρεις εις πέρας τις δοκιμασίες του παιχνιδιού, κάτι το οποίο θα κληθεί να κάνει και στην πραγματική ζωή.

3. Οξύνουν την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων καθώς το παιδί μέσα από την αναλυτική σκέψη που στοχεύει στην εύρεση της λύσης, οξύνει την ικανότητά του στην επίλυση προβλημάτων, η οποία σίγουρα θα του χρειαστεί στη μετέπειτα ζωή του.

4. Τονίζουν τη σημασία των κανόνων καθώς το παιδί θα πρέπει να κατανοεί, να αφομοιώνει και να εφαρμόζει οδηγίες ώστε να μπορεί να παίζει. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνει να σέβεται τους κανόνες και να λειτουργεί μέσα στα όρια τους.

5. Μαθαίνουν την αποδοχή της ήττας, καθώς το παιδί συμβιβάζεται με την ιδέα του να χάσει στο παιχνίδι και την ματαίωση που αυτή δημιουργεί. Με αυτό τον τρόπο προετοιμάζεται, χωρίς μελοδραματισμούς να αντέχει και τις ήττες της πραγματικής ζωής.

Βιβλιογραφία

Erickson, F. H. (1958). Play interviews for four-year-old hospitalized children. Monographs of the Society for Research in Child Development, 1-77

Henry, M. (1990). More than just play: The significance of mutually directed adult‐child activity. Early Child Development and Care, 60(1), 35-51.

Piaget, J. (1962). Plays, Dreams, Imitations in childhood. New York: Norton.

Κείμενο: Διαμαντοπούλου Δανάη, Ψυχολόγος MSc

#inmedhealth
►Βρείτε μας στο Facebook: shorturl.at/aknuQ
►Βρείτε μας στο Instagram: shorturl.at/vC079
►Βρείτε μας στο Linkedin: shorturl.at/isY08
►Επικοινωνήστε μαζί μας στο inmedhealth.blogspot.gr@gmail.com

Βρείτε μας στο Youtube!



*Οι απόψεις των εθελοντών αρθρογράφων είναι απολύτως προσωπικές και δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη του ιδιοκτήτη.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια