Ο αρκετά καλός Γονέας
Πολλοί γονείς θεωρούν ότι για να μεγαλώσει σωστά και καλά ένα παιδί πρέπει να προσπαθούν να είναι τέλειοι, με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζουν με επιείκεια τις ατέλειες των άλλων, τις δικές τους και πολλές φορές και του ίδιου του παιδιού τους. Ένα από τα βασικά προβλήματα με αυτή την προσδοκία της τελειότητας είναι ότι κάθε ατέλεια μεγεθύνεται. Η προσπάθεια για την τελειότητα κάποιου ως γονέα δεν οδηγεί κάπου συνήθως, επειδή οι ατέλειες στον άνθρωπο είναι αναπόφευκτες και αποτελούν μέρος της ανθρώπινης φύσης. Η λανθασμένη σύγχρονη πεποίθηση είναι ότι δεν πρέπει να εμφανίζονται προβλήματα και ότι κάποιος πρέπει να ευθύνεται όταν αυτό συμβαίνει προκαλεί ανείπωτη δυστυχία στην οικογενειακή μονάδα, επιδεινώνοντας μια αρχική δυσκολία.
Αντίθετα οι αρκετά καλοί γονείς δεν ανησυχούν πάρα πολύ για τις ατέλειές τους. Προσπαθούν να κάνουν αυτό που μπορούν, αλλά αναγνωρίζουν ότι δεν θα πετύχουν πάντα το καλύτερο, και συγχωρούν τον εαυτό τους γι΄ αυτό. Ταυτόχρονα οι αρκετά καλοί γονείς καταλαβαίνουν ότι η φύση δημιούργησε τα παιδιά ώστε να είναι αρκετά ανθεκτικά και εφόσον οι γονείς δεν τα θαλασσώνουν πολύ άσχημα τα παιδιά θα είναι εντάξει και το "εντάξει" είναι αρκετά καλό. Οι αρκετά καλοί γονείς δεν θεωρούν τον εαυτό τους ως διαμορφωτές των παιδιών τους και καταλαβαίνουν ότι η σχέση γονέα-παιδιού είναι αμφίδρομη. Αναγνωρίζουν ότι έχουν με το παιδί μια σχέση μεταξύ ίσων με την έννοια ότι αξίζουν εξίσου ευτυχία, αξίζουν εξίσου την ευκαιρία να δημιουργήσουν τους δικούς τους στόχους και να προσπαθήσουν να τους επιτύχουν, αλλά ταυτόχρονα έχουν και μία άνιση σχέση. Πιο αναλυτικά όταν το παιδί είναι μικρό, ο γονέας είναι μεγαλύτερος, ισχυρότερος και λογικότερος.
Ο γονέας είναι εκείνος που ελέγχει τους πόρους που χρειάζεται το παιδί για επιβίωση. Τέλος, οι αρκετά καλοί γονείς ενδιαφέρονται περισσότερο για την εμπειρία του παιδιού από την παιδική ηλικία παρά για το μέλλον του ως ενήλικα. Οι αρκετά καλοί γονείς αναγνωρίζουν ότι το καλύτερο που μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους προς ένα ικανοποιητικό μέλλον είναι να παρέχουν τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για μια ικανοποιητική παιδική ηλικία και να παρέχουν τη βοήθεια τους όπου χρειάζεται και όταν τη θέλουν τα παιδιά τους.
Στην τελική, είναι γονείς που αγαπούν το παιδί τους, που συμπεριφέρονται φυσιολογικά -και όχι υστερικά- και που μαθαίνουν μέρα με τη μέρα μέσα από αυτή τη σχέση.
**Άλλωστε, οι γονείς που στην προσπάθεια τους να είναι τέλειοι φωνάζουν θα έχουν απέναντι τους παιδιά που εθίζονται σε τέτοιου τύπου αντιδράσεις και τις επαναλαμβάνουν ανενόχλητα. Μάλιστα οι φωνές από μόνες τους είναι ικανές να προκαλέσουν αισθήματα απόρριψης, να δημιουργήσουν κλίμα τρομοκρατίας και να προετοιμάσουν ένα μελλοντικό «νευρικό» ή «αγενές» παιδί.
Τι κερδίζει ένας Γονέας όταν σταματήσει φωνάζει:
Νιώθει καλύτερος άνθρωπος: Φεύγουν οι κόμποι από το στομάχι, οι σκέψεις ότι είναι «ο χειρότερος γονέας» οι οποίες μπορεί να λέγονται και από τα ίδια τα παιδιά πολλές φορές αλλά και οι τύψεις για το πώς φαίνεται στα μάτια του άλλου συντρόφου-γονέα.
Τα παιδιά τον αποδέχονται: Το να σταματήσει κάποιος να βγάζει το τέρας που καταπιέζει μέσα του, όταν γυρνάει σπίτι είναι σημαντικό καθώς τα παιδιά σταματούν να μπερδεύονται για το χαρακτήρα των γονέων τους. Μια συνεπής καλή και υπομονετική συμπεριφορά κάνει το γονέα να νιώθει καλύτερα και δίνει το παράδειγμα και στο παιδί.
Κατανοεί καλύτερα ότι τα παιδιά είναι άνθρωποι: Τα παιδιά έχουν καλές και κακές μέρες, ημέρες που είναι αξιαγάπητα και ημέρες που είναι ανυπάκουα. Καθώς μεγαλώνουν μαθαίνουν και έχουν δικαίωμα να κάνουν λάθος χωρίς να γίνουν δέκτες ουρλιαχτών από το γονέα.
Ελέγχει τις αντιδράσεις του
Συμβαίνουν υπέροχα πράγματα: Ο γονέας μπορεί να απολαύσει όμορφες στιγμές καθημερινότητας όπου τα παιδιά τους νιώθουν άνετα να μοιραστούν τα συναισθήματα τους και τις σκέψεις τους.
Φροντίζει τον εαυτό του σαν γονέας: Μπορεί να μην αφοσιώνεται μόνο στους άλλους και να εξασφαλίζει χρόνο για τον εαυτό ώστε να νιώσει πιο ήρεμος και χαλαρός. Χωρίς ενοχές ξυπνάει πιο χαρούμενος και καλός και το παιδί το βλέπει αυτό και χαίρεται.
Κείμενο: Διαμαντοπούλου Δανάη, Ψυχολόγος MSc
0 Σχόλια