Αυτοπεποίθηση: 6 συνήθειες που μας την «κλέβουν» | InMedHealth


Αυτοπεποίθηση: 6 συνήθειες που μας την «κλέβουν» 

«Μαγεία είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να κάνεις τα πάντα» (Βόλφγκανγκ Γκαίτε)

Η σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας επηρεάζει καθημερινά τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά, τις σκέψεις, τις επιλογές, και την ποιότητα ζωής μας. Βασικό κομμάτι αυτής της σχέσης είναι και η αυτοπεποίθηση, δηλαδή η πίστη στις ικανότητες μας, η πεποίθηση ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και η γενική θετική στάση αυτοαποδοχής.

Αυτή η στάση εμπιστοσύνης δεν είναι απαραίτητα ένα χαρακτηριστικό που αφορά γενικευμένα όλες μας τις πλευρές. Μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος να έχει πολλή αυτοπεποίθηση σε ό,τι αφορά τις επαγγελματικές του ικανότητες, όμως η αυτοπεποίθηση του ως προς τις κοινωνικές σχέσεις να είναι χαμηλή.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν αρκετά στον εαυτό τους και βλέπουν αυτή την έλλειψη να επηρεάζει διάφορους τομείς της ζωής τους, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Το εντυπωσιακό είναι ότι γεννιόμαστε με πολλή αυτοπεποίθηση. Αν παρατηρήσουμε τα πολύ μικρά παιδιά, θα διαπιστώσουμε ότι δεν αμφισβητούν τον εαυτό τους, νιώθουν παντοδύναμα, ικανότατα και σίγουρα για την επιτυχία τους. 

Κάπου στην πορεία της ζωής, λοιπόν, μπορεί να χαθεί η αυτοπεποίθηση μας και σε αυτό κομβικό ρόλο παίζει το περιβάλλον μας: οικογενειακό, σχολικό, φιλικό, κοινωνικό. Μέσα σε κάθε περιβάλλον, ιδιαίτερα στο γονεϊκό, προβάλλονται πρότυπα, ιδέες, τρόποι σκέψης και στάσεις, που, χωρίς να έχουν αυτό το σκοπό, καταλήγουν να διαμορφώνουν άτομα με ανασφάλειες και τάσεις αυτό-υπονόμευσης. Για παράδειγμα, αν ένας γονιός είναι υπερβολικά επιφυλακτικός, προσεκτικός και τελειομανής, διδάσκει στο παιδί του ότι το ρίσκο και το λάθος είναι κάτι κακό και αν δεν είμαστε τέλειοι, δεν είμαστε αρκετοί. Κάπως έτσι, οι σημαντικοί άλλοι, έχοντας φυσικά καλές προθέσεις, μπορεί να συμβάλουν στο να χάσουμε ένα μεγάλο κομμάτι της πίστης στον εαυτό μας.

Ο τρόπος που μεγαλώσαμε, τα πρότυπα, οι εμπειρίες που βιώσαμε είναι παράγοντες που μπορούν να μας ωθήσουν στο να υιοθετήσουμε μη λειτουργικές πεποιθήσεις και συνήθειες στη ζωή, με τις οποίες ουσιαστικά βάζουμε «τρικλοποδιά» στην αυτοπεποίθηση μας. Ας δούμε κάποιες από αυτές:

1. Σκέψη σε δίπολα «άσπρου-μαύρου»: Με το να κρίνουμε τα πράγματα ως «καλά ή κακά» και να έχουμε πεποιθήσεις, όπως «Αν δεν τα κάνω όλα τέλεια, είμαι αποτυχημένος», το σίγουρο είναι ότι θα καταλήξουμε δυστυχισμένοι.  Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι πολύ περιοριστικός και καθόλου δημιουργικός. Στη ζωή, εκτός από το άσπρο και το μαύρο, υπάρχει και το γκρι, όπως και το «πολύ καλό», που είναι αρκετά. Με το να μην αφήνουμε χώρο μέσα μας για αυτά, «πατάμε» οι ίδιοι την αυτοπεποίθηση μας.

2. Υπεργενίκευση του αρνητικού: Όταν δεν πετυχαίνουμε κάτι ή κάνουμε ένα λάθος, μπορεί να σκεφτούμε ότι είμαστε άχρηστοι και ότι αυτή η αποτυχία μάς χαρακτηρίζει συνολικά. Αυτή η υπεργενίκευση των αρνητικών και η ταύτιση τους με το άτομο μας, κάνει κακό στην αυτοεικόνα μας και μάς στερεί την ρεαλιστική αντίληψη του ποιοι είμαστε.

3. Αρνητικό νοητικό φίλτρο: Πολύ κοντά στην αμέσως προηγούμενη συνήθεια, πολλές φορές τείνουμε να δίνουμε έμφαση μόνο στην αρνητική πλευρά των πραγμάτων και στις αποτυχίες, ενώ δεν δίνουμε καμία σημασία στις επιτυχίες μας, σαν να τις θεωρούμε αυτονόητες ή σαν να θεωρούμε εγωιστικό το να πούμε «μπράβο» στον εαυτό μας. 

4. Υπερβολικά υψηλές προσδοκίες: Το να θέτουμε υπερβολικά υψηλούς στόχους και να προσπαθούμε για το τέλειο, είναι ο βέβαιος τρόπος για να αισθανθούμε ανεπαρκείς. Το τέλειο δεν υπάρχει και δεν συνάδει με την ανθρώπινη φύση, συνεπώς η τελειομανία και η στοχοθεσία που δεν είναι επιτεύξιμη, σίγουρα θα μας κάνουν να νιώσουμε ανίκανοι και αποτυχημένοι.

5. Σύγκριση: Αν συγκρινόμαστε συνεχώς με άτομα που φαίνονται πιο επιτυχημένα και ευτυχισμένα από εμάς, δεν έχουμε καμία ελπίδα για θετική αυτοαντίληψη. Η σύγκριση με άλλους ανθρώπους μπορεί να γίνει μία συνήθεια νευρωτική, που μάς στερεί ενέργεια και χαρά, αλλά πάνω από όλα μάς απομακρύνει από τον εαυτό μας και καταλήγει άδικη για εμάς, αφού αντιπαραθέτει ανόμοια πράγματα. Η ζωή δεν είναι διαγωνισμός.

6. Καθήλωση στη «ζώνη ασφαλείας»: Όταν επαναπαυόμαστε και μένουμε παθητικοί στη ζωή, χωρίς να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν και να κυνηγάμε τους στόχους μας, είναι επόμενο να έχουμε χαμηλή αυτοπεποίθηση, καθώς δεν δίνουμε καν την ευκαιρία στον εαυτό μας να αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει ό,τι επιθυμεί. Το “Comfort Zone» μπορεί να μάς προσφέρει ασφάλεια, ωστόσο εμποδίζει την προσωπική μας ανάπτυξη. Είναι ερευνητικά αποδεδειγμένο ότι η δράση, η κινητοποίηση και ο πειραματισμός, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, και παρά το σχετικό στρες, τονώνουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τελικά μάς προσδίδουν μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας.

Επειδή η ζωή έχει ούτως ή άλλως δυσκολίες και αναποδιές, είναι πολύ κρίμα να δημιουργούμε οι ίδιοι επιπλέον προβλήματα και εμπόδια στον εαυτό μας. Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσουμε τους τρόπους με τους οποίους σαμποτάρουμε την αυτοπεποίθηση μας. Έπειτα, οφείλουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την επαναφέρουμε σε ισορροπία.

Η επαναδιαπραγμάτευση των δυσλειτουργικών πεποιθήσεων μας, η εστίαση στις δυνάμεις μας, οι ρεαλιστικοί στόχοι, η αυτοαποδοχή, η ενεργητικότητα και μία πιο συμπονετική στάση προς τον εαυτό μας, είναι παράγοντες που με προσωπική εργασία μπορούν να ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση μας και να μάς εξασφαλίσουν μία πιο γεμάτη και ικανοποιητική ζωή.

Κείμενο: Αγγελική Κονιδάρη

Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας MSc./Εκπ.Ψυχοθεραπεύτρια

Βιβλιογραφία

Tracy, B. (2012). The Power of Self-Confidence: Become Unstoppable, Irresistible, and Unafraid in Every Area of Your Life. Wiley.

#inmedhealth

►Βρείτε μας στο Facebook: shorturl.at/aknuQ

►Βρείτε μας στο Instagram: shorturl.at/vC079

►Βρείτε μας στο Linkedin: shorturl.at/isY08

►Επικοινωνήστε μαζί μας στο inmedhealth.gr@gmail.com


*Οι απόψεις των εθελοντών αρθρογράφων είναι απολύτως προσωπικές και δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη του ιδιοκτήτη.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια