4+1 «τοξικές» πεποιθήσεις για τις συντροφικές σχέσεις
Από πολύ μικρή ηλικία, η οικογένεια και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον μάς μαθαίνουν κανόνες και μάς δίνουν οδηγίες που διαμορφώνουν τις πεποιθήσεις μας για τα πράγματα, τις καταστάσεις, τους άλλους και τον κόσμο.
Το σύστημα των πεποιθήσεων που τελικά δομούμε αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για το κατά πόσον είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή. Δυστυχώς, πολλές φορές οι πεποιθήσεις που έχουμε υιοθετήσει, συχνά χωρίς να τις επεξεργαστούμε, είναι απόλυτες και άκαμπτες, έτσι ώστε δεν μας εξυπηρετούν, αλλά αντίθετα μάς περιορίζουν, μάς δυσκολεύουν τη ζωή και οδηγούν σε πολλές ψυχολογικές δυσκολίες.
Οι πεποιθήσεις μας μπορεί να αφορούν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων: τον εαυτό μας, τους άλλους, την κοινωνία, την ηθική, τη ζωή και φυσικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Ειδικά όσον αφορά τις συντροφικές σχέσεις, δεν είναι καθόλου σπάνιο οι άνθρωποι να είναι βαθιά δυσαρεστημένοι και να βιώνουν ένα ανικανοποίητο λόγω ορισμένων πεποιθήσεων τους, οι οποίες παίρνουν τη μορφή γενικεύσεων και κανόνων που για εκείνους ισχύουν απαραίτητα μέσα σε μία σχέση.
Ας δούμε κάποιες από αυτές τις περιοριστικές πεποιθήσεις:
«Σε μία υγιή σχέση δεν υπάρχουν εντάσεις και καυγάδες»: Η σύγκρουση και η αντιπαράθεση είναι έννοιες παρεξηγημένες. Στην πραγματικότητα, είναι απαραίτητες σε κάθε ανθρώπινη σχέση: αποτελούν δείγμα υγείας και αυθεντικότητας, τρόπο εκτόνωσης και επικοινωνίας, ενώ εκφράζουν την φυσιολογική διαφορετικότητα των ανθρώπων. Το σημαντικό είναι ο καυγάς να γίνεται με τρόπο λειτουργικό και εποικοδομητικό, προσανατολισμένο στη λύση. Από την άλλη, η απουσία εντάσεων και οι «φλατ» καταστάσεις είναι αυτά που θα πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις για το κατά πόσον η σχέση μας είναι αληθινή και εμείς εκφραζόμαστε ανοιχτά μέσα σε αυτήν.
«Ο σύντροφος μου πρέπει να ξέρει τι χρειάζομαι, χωρίς να του το πω»: Εδώ είναι σαν να περιμένουμε από τον σύντροφο μας να διαβάζει τη σκέψη μας. Και όμως, η αγάπη δεν χαρίζει και τηλεπαθητικές ικανότητες. Πράγματι, είναι πολύ ωραίο το ταίρι μας να ξέρει τι θέλουμε και να «είναι μέσα στο μυαλό μας», αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα και είναι λογικό. Μέσα σε μία σχέση οφείλουμε να εκφράζουμε οι ίδιοι τις ανάγκες και τα θέλω μας. Το να περιμένουμε από τον άλλο να τα μαντέψει είναι τουλάχιστον άδικο.
«Το φυσιολογικό είναι να επιθυμώ μόνο τον σύντροφο μου»: Κάποια είδη ζώων ζευγαρώνουν για μια ζωή. Στον άνθρωπο δεν υπάρχει ο αντίστοιχος κώδικας DNA και όσο ρομαντική και να είναι η ιδέα της μονογαμίας ή του «άλλου μας μισού» κατά Πλάτωνα, η φύση δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το να μας ελκύσει, λοιπόν, ένας άλλος άνθρωπος, να τον επιθυμήσουμε, να φλερτάρουμε ή και να φαντασιωθούμε κάτι, είναι εντελώς φυσιολογικό, ακόμα και αν νιώθουμε πολύ καλά μέσα στη σχέση μας. Το τι θα πράξουμε από εκεί και πέρα είναι επιλογή, όμως η έλξη και μόνο από άλλους ανθρώπους πρέπει να απενοχοποιηθεί.
«Με τον σύντροφο μου πρέπει να είμαι απόλυτα ειλικρινής»: Το λάθος εδώ βρίσκεται στη λέξη «απόλυτα», και όχι στη λέξη «ειλικρίνεια». Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, όταν διαθέτουμε μία ιδιότητα σε υπερθετικό βαθμό, ακόμα και αν πρόκειται για αρετή, μπορεί να αποβεί επιζήμια. Δεν χρειάζεται να λέμε την αλήθεια αδιακρίτως, αντίθετα, τόσο το τακτ, όσο και η διπλωματία είναι απαραίτητα μέσα σε μία σχέση. Καλό είναι να αναρωτιόμαστε πάντα: «Η αλήθεια μου θα βοηθήσει πραγματικά τον άλλο; Μήπως εξυπηρετεί μόνο εμένα;». Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα αθώα ψέματα είναι προτιμότερα.
«Ο σύντροφος μου πρέπει να με αποδέχεται όπως είμαι, όπως και να συμπεριφέρομαι»: Σκεφτείτε ένα ζευγάρι όπου ο ένας σύντροφος είναι έντονα επικριτικός και απαιτητικός με τον άλλο. Ο πρώτος ισχυρίζεται ότι το κάνει για το καλό του δεύτερου, για να τον πιέσει και να τού βγάλει τον καλύτερο του εαυτό, όμως ο δεύτερος αισθάνεται πραγματικά άσχημα. Η αγάπη άνευ όρων, που όλοι αναζητάμε, δεν μπορεί να σημαίνει ότι συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε και οι άλλοι οφείλουν να μας αποδεχτούν «γι’ αυτό που είμαστε» ή επειδή «έτσι μάς γνώρισαν». Μπορεί να έχουμε τις καλύτερες προθέσεις, όμως σημασία έχουν οι πράξεις μας, γιατί βάσει αυτών αποφασίζουν συναισθηματικά οι άνθρωποι αν θέλουν να είναι κοντά μας. Αν, λοιπόν, θέλουμε να μάς αγαπούν, είναι σημαντικό να αναρωτιόμαστε κατά πόσον και εμείς φερόμαστε όμορφα και δείχνουμε την αγάπη μας.
Οι πεποιθήσεις μας αποτελούν τους χάρτες και τις οδηγίες μας για το ταξίδι της ζωής. Αν, λοιπόν, ξεκινήσουμε ένα ταξίδι με λάθος οδηγίες, το πιθανότερο είναι ότι θα χαθούμε.
Αν είμαστε δυσαρεστημένοι σε κάποιο τομέα της ζωής μας, ειδικά αν πρόκειται για τον τόσο σημαντικό τομέα των σχέσεων, είναι καλό να διερευνήσουμε τα πιστεύω μας, να τα επανεξετάσουμε, να τα αμφισβητήσουμε και να διαπιστώσουμε τελικά: Είναι δικά μας; Είναι βάσιμα; Μάς βοηθούν; Και αν όχι, μήπως αν τα αντικαταστήσουμε με νέα, λειτουργικά πιστεύω μπορούμε να ζήσουμε μία καλύτερη ζωή;
Κείμενο: Αγγελική Κονιδάρη
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας MSc. / Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
►Βρείτε μας στο Facebook: shorturl.at/aknuQ
►Βρείτε μας στο Instagram: shorturl.at/vC079
►Βρείτε μας στο Linkedin: shorturl.at/isY08
►Επικοινωνήστε μαζί μας στο inmedhealth.gr@gmail.com
0 Σχόλια