Δημοφιλείς μύθοι γύρω απο την παιδική διατροφή
Η διατροφή του παιδιού είναι ένα απο τα πρώτα πράγματα που απασχολεί τους νέους γονείς και φυσικά εξακολουθεί να τους απασχολεί ακόμα και στην εφηβεία. Πολλές φορές η άγνοια σε συνδυασμό με το άγχος μπορεί να τους οδηγεί στην τήρηση λάθος τακτικών όσον αφορά την διατροφή του παιδιού τους. Τα λάθη αυτά αφορούν τόσο τη συναισθηματική σχέση που χτίζεται ανάμεσα στο παιδί τους και την έννοια του φαγητού, αλλά και πιο τεχνικά λάθη που βασίζονται σε ορισμένους μύθους οι οποίοι ανα τα χρόνια έχουν γίνει γνωστοί και διαδίδονται απο γενιά σε γενιά. Ας μελετήσουμε λοιπόν ορισμένους απο τους βασικότερους μύθους γύρω απο την παιδιατρική διατροφή και ας αναλύσουμε τι ισχύει στην πραγματικότητα προκειμένου οι νέοι ( και οι όχι και τόσο νέοι) γονείς να είναι σε μεαλύτερη ετομότητα να διαχειρίζονται τα διατροφικά θέματα που προκύπτουν κατα την ανάπτυξη του παιδιού τους.
Μύθος 1: Το παιδί θα πρέπει να ολοκληρώνει όλο το φαγητό που έχει στο πιάτο του για να διασφαλιστεί η καλύτερη ανάπτυξή του
Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει οτι η άσκηση πίεσης στο παιδί για την κατανάλωση παραπάνω φαγητού απο το σημείο που αισθάνεται το ίδιο χορτάτο (“pressure to eat”), οδηγεί τελικά σε προβληματική σχέση του με το φαγητό και ιδιαίτερα με τα τρόφιμα εκείνα που του επιβάλλεται να καταναλώσει. Το παιδί ουσιαστικά αισθάνεται πως δεν έχει το ελεύθερο της επιλογής όσον αφορά τα τρόφιμα που θα καταναλώσει και δεν του δίνεται η ευκαιρία να αναπτύξει απο μόνο του την ικανότητα να αντιλαμβάνεται πότε είναι η ώρα να σταματήσει να τρώει. Η πίεση αυτή έχει συχνά σαν τελικό αποτέλεσμα την υπερκατανάλωση φαγητού, πέραν του σημείου κορεσμού και κατ’επέκταση την μελλοντική ύπαρξη επεισοδίων υπερφαγίας. Για το λόγο αυτό, είναι καλό το άτομο να μαθαίνει απο νεαρή ηλικία να «ακούει» το σώμα του και να σταματάει την κατανάλωση φαγητού όταν είναι πραγματικά χορτάτο χωρίς να πιέζεται για περαιτέρω κατανάλωση.
Μύθος 2: Το πρώτο φαγητό που θα εισάγω στη διατροφή του παιδιού μου μετά το θηλασμό θα πρέπει να είναι λαχανικό
Στην πραγματικότητα, δεν έχει σημασία με ποια σειρά εισάγωνται στο παιδί τα φρούτα, τα λαχανικά ή τα δημητριακά. Αυτό που έχει την περισσότερη σημασία είναι να εισάγεται ένα νέο τρόφιμο τη φορά και να παρακολουθείται η αντίδραση του οργανισμού σε αυτό για κάποιες μέρες, ώστε να εντοπίζονται πιο εύκολα τυχόν τροφικές αλλεργίες. Πάνω σε αυτή τη λογική, να πούμε οτι ακόμα και οι ξηροί καρποί μπορούν να εισαχθούν στη διατροφή του παιδιού ήδη απο το 2ο εξάμηνο της ζωής αρκεί να είναι καλά θρυματισμένοι και σε μικρές ποσότητες για αποφυγή κινδύνου πνιγμού. Μάλιστα, η συγκεκριμένη εισαγωγή συστήνεται με έναν ξηρό καρπό κάθε φορά, καθώς η σταδιακή μικρή έκθεση σε αυτούς, οδηγεί σε μικρότερη πιθανότητα ανάπτυξης μελλοντικής αλλεργικής αντίδρασης.
Μύθος 3: Εάν κάποιο τρόφιμο δεν αρέσει στο παιδί μου απο την αρχή, δε θα του το σερβίρω ποτέ
Φυσικά η λύση όπως είπαμε και πιο πάνω δεν είναι να ασκείται πίεση στο παιδί να φάει κάτι που δε θέλει. Παρόλα αυτά, μελέτες έχουν δείξει οτι όσο περισσότερες φορές και με όσο πιο διαφορετικούς τρόπους εκτίθεται ένα παιδί σε ένα φαγητό, τόσο πιο πιθανό είναι να το δοκιμάσει και να το εντάξει στη διατροφή του. Για παράδειγμα, το μπρόκολο μπορεί να σερβιριστεί μόνο του, ως συνοδευτικό, ως μέρος της συνταγής πχ σε μακαρόνια με μπρόκολο, ψητό σε κεφτέδες κ.α. Παρ’όλα αυτά εδώ να πούμε, ό,τι δεν είναι υποχρεωτικό τα παιδιά να τρώνε όλα τα φρούτα και όλα τα λαχανικά εαν δε τους ελκύουν καθόλου παρά τις προσπάθειες, καθώς σίγουρα μπορούν να αναπληρώσουν τα θρεπτικά συστατικά απο άλλες επιλογές λαχανικών και φρούτων.
Μύθος 4: Προκειμένου να ενθαρρύνω το παιδί μου να φάει υγιεινά τρόφιμα, το επιβραβεύω με κάποιο επιδόρπιο μετά
Το γνωστό σε όλους μας «θα φας το γλυκό σου, αφού τελειώσεις τη σαλάτα σου». Η επιλογή αυτή, μπορεί να κάνει το παιδί να συνδέσει τελικά τα γλυκά με την επιβράβευση και αντίστοιχα τις υγιεινές επιλογές με κάτι το καταναγκαστικό. Η σωστή συμεριφορά σε αυτή την περίπτωση, είναι οι ίδιοι οι γονείς να αποτελούν παράδειγμα για τα παιδιά τους, να τους δίνουν το ελεύθερο της βούλησης και να θέτουν συγκεκριμένες συνθήκες κατα την κατανάλωση γευμάτων. Συγκεκριμένα, έχει φανεί οτι επιδρά θετικά στη διατροφή του παιδιού το να τρώει όλη η οικογένεια μαζί, να συζητά, η κατανάλωση του φαγητού να γίνεται σε συγκεκριμένο χώρο και χωρίς αντιπερισπασμούς όπως είναι η τηλεόραση. Αυτή η υγιείς συμπεριφορά και η αποφυγή τακτικών όπως η παρουσίαση των ανθυγιεινών επιλογών ως μια επιβράβευση μετά το διάβασμα ή μετά απο μια καλή συμπεριφορά του παιδιού, βοηθά ιδιαίτερα στην ανάπτυξη μιας υγιούς διατροφικής συμπεριφοράς.
Μύθος 5: Δεν πειράζει να έχει το παιδί παραπάνω βάρος, γιατί θα το πάρει σε ύψος
Το παχύσαρκο παιδί ψηλώνει περισσότερο από τους συνομήλικούς του, τελικά όμως η ανάπτυξή του σταματά σε μικρότερο ύψος. Τα οστά δεν έχουν τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης με το σωματικό βάρος και η μάζα τους δεν είναι αρκετά πυκνή, ώστε να υποστηρίξουν την ανάπτυξη του σκελετού. Είναι σημαντική η άμεση παρέμβαση σε παιδιά με παχυσαρκία, φυσικά όχι με στερητικές δίαιτες καθώς δε παύουν να έχουν αυξημένες ανάγκες λόγω ανάπτυξης, αλλά μέσω της υιοθέτησης μιας υγιεινής και ολοκληρωμένης διατροφής και παράλληλης ένταξης της σωματικής δραστηριότητας στην καθημερινότητα.Η παιδική παχυσαρκία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά νοσήματα απο μικρή ηλικία όπως είναι ο ΣΔ2 και η υψηλή αρτηριακή πίεση.
Καβαρινού Δήμητρα (@nutrientales)
Τελειόφοιτη Διαιτολογίας-Διατροφής
►Βρείτε μας στο Facebook: shorturl.at/aknuQ
►Βρείτε μας στο Instagram: shorturl.at/vC079
►Βρείτε μας στο Linkedin: shorturl.at/isY08
►Επικοινωνήστε μαζί μας στο inmedhealth.gr@gmail.com
*Οι απόψεις των εθελοντών αρθρογράφων είναι απολύτως προσωπικές και δεν εκφράζουν απαραίτητα την άποψη του ιδιοκτήτη.
Βιβλιογραφικές Πηγές
https://www.childrenswellnesscenter.com/2017/06/22/common-myths-about-childhood-nutrition/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1408407/
https://link.springer.com/article/10.1007/s13668-016-0154-x
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0195666314002037
0 Σχόλια