Ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση

Η κακοποίηση των γυναικών και των παιδιών έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στις μέρες μας. Τα αποτελέσματα στατιστικών ερευνών και οι καταγγελίες που καταγράφονται καθημερινά στα αστυνομικά τμήματα και στα Ειδικά Συμβουλευτικά Κέντρα για θέματα βίας σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες μαρτυρούν την αναγκαιότητα της καταπολέμησης του φαινομένου (Αγάθωνος & Γεωργοπούλου 1991). 

Σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί τη βασική αιτία θανάτου κι αναπηρίας για τις γυναίκες 16-44 ετών κι ευθύνεται για περισσότερους θανάτους και προβλήματα υγείας απ’ ότι ο καρκίνος, τα τροχαία δυστυχήματα κι ο πόλεμος μαζί (Νικολαΐδης & Πετρουλάκη, 2008).

Σύμφωνα με τα διεθνή στατιστικά στοιχεία, τα τελευταία 10 χρόνια οι ευρωπαϊκές τηλεφωνικές γραμμές έχουν δεχθεί περισσότερες από 3 εκατ. κλήσεις μόνο για κακοποίηση και παραμέληση παιδιών, με κύριους υπαίτιους τους γονείς. Τα κορίτσια συνήθως καταγγέλλουν συναισθηματική κακοποίηση, ενώ τα αγόρια σωματική (Νικολαΐδης & Πετρουλάκη, 2008).

Συγκεκριμένα, το Κέντρο ερευνών Innoccenti Unicef, αναφέρει ότι τo 80% των 3.500 παιδιών κάτω των 15 ετών που πεθαίνουν από κακοποίηση ή παραμέληση κάθε χρόνο, στις ανεπτυγμένες χώρες, κακοποιούνται από τους γονείς τους (Κουρκούτας, 2014).

Η ενδοοικογενειακή βία και κακοποίηση μπορεί να ασκηθεί σε όλες τις μορφές λεκτικής, σωματικής ή/και συναισθηματικής/ ψυχολογικής κακομεταχείρισης, σεξουαλικής παραβίασης, παραμέλησης ή παραμελημένης θεραπευτικής αντιμετώπισης των ατόμων, έκθεσης των παιδιών σε σεξουαλικές δραστηριότητες που δεν συνάδουν με την ηλικία τους, ή/και σε πορνογραφικό υλικό (Κώτση, 2008).

Ειδικότερα, η πιο σύγχρονη εκδοχή της αποπλάνησης των ανηλίκων και κυρίως των εφήβων που χρησιμοποιούν πολύ συχνά το Διαδίκτυο με απώτερο σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση ή και κακοποίηση αποκαλείται ως το φαινόμενο «grooming».

Πολλές φορές όλες οι παραπάνω μορφές κακοποίησης μπορεί να συνυπάρχουν, με τη λεκτική και σωματική βία να κυριαρχούν σε όποια μορφή κακοποίησης ασκείται προς τα θύματα. Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι γυναίκες και παιδιά ενώ η αίτια της κακοποίησης φαίνεται να είναι κυρίως η επιθυμία ενός ανθρώπου να θέσει υπό επιβολή και κυριαρχία ένα άλλο πρόσωπο.

Όποια όμως κι αν είναι η μορφή κακοποίησης από την πλευρά των θυτών, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή προκαλεί ανεπανόρθωτα τραύματα στη ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη των θυμάτων.

Οι επιπτώσεις μπορεί να είναι: απομόνωση των ατόμων, δυσκολία στις σχέσεις, σωματικά και ψυχικά τραύματα, διαταραγμένη ψυχική υγεία, καθώς και εμφάνιση πιο σοβαρών διαταραχών όπως:

Αρνητική εικόνα εαυτού, χαμηλή αυτοπεποίθηση, αισθήματα αναξιότητας.

Κατάθλιψη, απόσυρση και σκέψεις αυτοκτονίας

Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD)

Σύνδρομο της Στοκχόλμης

Σεξουαλικό άγχος και σεξουαλικές διαταραχές

Καθίσταται λοιπόν, απαραίτητη και επιτακτική η ενημέρωση όλων των ατόμων, προκειμένου να κατανοήσουν επ’ ακριβώς την έννοια της κακοποίησης και να αποκτήσουν το θάρρος να μιλήσουν και να προστατέψουν τους εαυτούς τους. Επιπλέον, η ενημέρωση της οικογένειας και του σχολείου με τη παροχή συγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για τα παιδιά όλων των ηλικιών θα συμβάλει στη προώθηση μιας πεποίθησης μη-βίας και, επομένως, στην πρόληψη του φαινομένου της κακοποίησης.

• Το Χαμόγελο του Παιδιού, (2009) & (2015). Σχέδιο δράσης για την οριζόντια δια δικτύωση και το συντονισμό υπηρεσιών & φορέων κοινωνικής αλληλεγγύης για το παιδί https://www.hamogelo.gr/
• Κουρκούτας, Η.Ε., (2014). 
• Κακοποίηση παιδιών: χαρακτηριστικά και στρατηγικές παρέμβασης. Πανεπιστήμιο Κρήτης Κώτση, (2008). Η κακοποίηση παιδιών στην οικογένεια. Η ιατρική σήμερα. Τεύχος 51 Μπάλιας, Σ, (2011).Τα δικαιώματα του παιδιού: ο δρόμος προς την ελευθερία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
• Νικολαΐδης, Γ., & Πετρουλάκη, Κ., (2008). Η βία στην οικογένεια και η γυναίκα. Αθήνα.
• Craven, S., Brown, S., & Gilchrist, E. (2006). Sexual grooming of children: Review of literature and theoretical considerations. Journal of Sexual Aggression, 12 (3), 287-299.
• Lowenstein, L. (2011). The complexity of investigating possible sexual abuse of a child. The American Journal of Family Therapy, 39 (4), 292-298.
• Πιλήσης, Θ. (2010). Η κακοποίηση του παιδιού στην οικογένεια: μια μορφή παραβίασης των δικαιωμάτων του παιδιού. Σύγχρονη κοινωνία, εκπαίδευση και ψυχική υγεία, 308-317.
• Πρεκατέ, Β. & Γιωτάκος, Ο. (2005). Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης. Αθήνα: ΒΗΤΑ Ιατρικές εκδόσεις ΜΕΠΕ.
• Σουλή, Σ. Ι. (2010). Αθέατη βία. Η αγάπη δεν πρέπει να πονάει. Οδηγός αυτοβοήθειας για κάθε γυναίκα. Αθήνα: Ψυχογιός.